Social Icons

Thursday, July 25, 2013

චාපා 25



    වට පැවතියේ දැඩි නිහැඩියාවකි. වායුසමීකරණයේ සීතලද වැඩියෙන් දැනුන නිසාවෙන් චාපා තවත් මට තුරුළුවූවාය.

"මට තවත් මේවා ඔයාගෙන් හංගන්න බැහැ ගිම්හාන. අපේ ගෙදර තත්ත්වෙ එන්න එන්නම නරක් වෙනවා. මට එන්න දෙන්නෙත් ඉරේෂාලාගෙ ගෙදරට විතරයි. ඒ ආපු වෙලේටත් එයාලගෙ ගෙදරට අපේ අම්මා දෙතුන් පාර කෝල් කරන්වා.."

"ඇයි අම්මා ඔච්චරටම ඔයාව හිර කරන්නෙ..?"

"අම්මා හිර කරනවා නෙවෙයි ගිම්හාන. තාත්තයි අම්මව හිර කරලා තියෙන්නෙ. එයාගෙ කීමටයි මේ සේරම? අනේ මන්දා.. මේකත් ජීවිතයක්ද?..."
ඇය මගේ ඇඟිලිකරු අතරිත් අත යැව්වාය.

"මම ඔයාලාගෙ තාත්තත් එක්ක කතා කරන්නද...?"
චාපා හිස ඔසවා මා දෙස බැලුවාය.

"අනේ රත්තරං ඒ වැඬේ නම් කරන්න හිතන්නවත් එපා. අපේ අයියයි තාත්තයි ඔයාත් එක්ක ඉන්නෙ පුදුම තරහකින්. දැනටත් ඔයාට මුකුත් නොකරන්නෙ ඔයා ඉස්කෝලෙ යන නිසා. නැත්තම්....."

"මාව මරයි නේද..?"

ඇය නැවතත් හිස මගේ උරහිසට බර කලාය. මට දිග හුස්මක් පිටවිය. අප කරමුලටම හිරවී ඇත. 

"මේකට තියෙන්නෙ විසදුම් දෙකයි සුදූ. දෙකම අමාරුයි. ඒත් දෙකෙන් එකක් කරන්නම වෙනවා..."

"මොකක්ද...?"
ඇය මගේ ගෙල පාමුල සිප ගත්තාය.

"පලවෙනි එක තමයි ඔයා මාත් එක්ක යන්න එන එක..."

"අනේ දෙයියනේ මේ මොනාද ඔයා කියන්නෙ? විභාගයක් අත ළඟ තියාගෙන ඔයාගෙ ජීවිතේ නැති නාස්ති කරන්නද මට කියන්නෙ? ඔයත් එක්ක යන්න තියෙනවානම් මට කොහේ උනත් කමක් නෑ. ඒත් ඔයා? ඔයාගෙ ඉගෙනීම? අර අහිංසක අම්මා? මට බෑ ගිම්හාන ඔයාගෙ ජීවිතෙත් එක්ක සෙල්ලම් කරන්න..."

මම ඇයගේ හිස අතගෑවාය. ඇය කියන සෑම දෙයක්ම ඇත්තය. එවැනි දැඩි තීරණයක් ගැනීම කල නොහැකිය. එයින් නැති නාස්ති වන්නේ අප දෙදෙනාමය.

"මොකක්ද අනික..?"

ඇය ඉස්සී මගේ මුහුණ දෙස බලා ඇසුවාය. ඒ දෑස් විඩාබරය. මේ ප‍්‍රශ්න නොසෑහෙන වද දී ඇත.

"ඔයා එහෙනම් තාත්තා කියන කෙනාව බදින්න..."

අය එක් වරම මා වෙත හැරී මගේ දෑස් දෙස කෙලින් බැලුවාය.

"ඔයාද මේ කියන්නෙ? ඔයාද ආ....?"
මම ඉවත බලාගත්තේය.

"මං දිහා බලන්න. මං දිහා බලලා කියන්න, තව මිනිහෙක් එක්ක යන්නද මං..?"
මම තරයේ ඇයව වැලද ගත්තේය.

"වෙන කරන්න දෙයක් නැහැ රත්තරං.ඔයා කොච්චර පවුද. මට ආදරේ කර කර මං මත්තෙම නැහෙනවාට වඩා ඒක හොද නැද්ද. බලන්න දැන් ඔයාගෙ හැටි. මේ සති දෙක තුනට ඔයා කොච්චර ඇදිලා ගිහිල්ලද? ඉස්සර හිනා උන ගමන්මයි. මට කියන්නෙ මේවා බලන් ඉන්න කියලද? අයිති වෙන එකම නෙවෙයි සුදූ ආදරේ කියන්නෙ. අනික කවුද දන්නෙ ඔය කියන කෙනා මටත් වැඩිය හොදද කියලා. මටත් වඩා ඔයාට ආදරේ කරයිද කියලා. කැමති වෙන්න සුදූ... වෙන කරන්න දෙයක් නැහැ දැන්...."

මගේ දෙනෙතටද කදුළු ඉනුවේ දරාගන්නටම බැරි තැනය. එක එක්කෙනාට දන්දී ඉවත බලා ගැනීමට මම කෙදිනකවත් ඇයගේ ලෝකයට එන්නට හිතුවේ නැත.

"තේරුමක් නැති දේවල් කතා නොකර ඉමු ගිම්හාන. එහෙම දෙයක් කවදාකවත් වෙන්නෑ මම ජීවත් වෙලා ඉන්නකන්. එහෙම කලොත් මම මෙච්චර දවසක් නැහීගෙන ඔයාට කරලා තියෙන්නෙ ආදරයක් නෙවෙයි බොරුවක්..."

"ඇති දෙයියනේ ඇති.. මට තවත් ආදරේ කරන්නෙපා.මොනවද මං ගාව ඔච්චරටම තියෙන්නෙ? ඔයා මෙහෙම තවත් ආදෙරේ කරන්න කරන්න බැදීම් වැඩිවෙනවා විතරයි. ඒකෙන් ඔයාගෙ ජීවිතේට වෙන හොදක් නැහැ.."


මම ඇයගේ දෙඋරෙන් අල්ලා ඉවතට ගෙන කීවේය. චාපා පුදුමයෙන් මා දෙස බලා සිටියාය.හිතේ ආවේගයට කියූවද එසේ නොකියා ඉන්නට තිබුනා යැයි මට සිතුණි.

"ගිම්හාන... මොනවද ඔයා මේ කියවන්නෙ, ඔයාට දැන් මාව කරදරයක් වෙලාද? ඔයා හදන්නෙ මාව දාලා යන්නද..?"

"ඔයා එහෙම හිතනවද..?"

"ඒත් ඔයා මේ කතා කරන දේවල්....."

"ඇයි තේරුම් නොගන්නෙ? මම දාලා යන කතාවක් කිව්වද දැන්? මට ඕනෙ ඔයා මේ දුක්විදින එක නවත්තන්න. නිස්කාරනෙ ඔයාගෙ ජීවිතේ විනාස වෙලා යන එක නවත්තන්න..."

"මගේ ජීවිතේ විනාස වෙන්නෙ ඔයාව මට නැති උනොත් විතරයි.."

"ඇයි සුදූ හිතුවක්කාර වෙන්නෙ? මේක ඔයා හිතන තරම් සුළු දෙයක් නෙවෙයි..."

"මම දන්නවා. ඒත් මොනවා උනත් මොනවම උනත් මම අන්තිම මොහොත වෙනකන් ඔයාට ආදරේ කරනවා.ඔයා තමයි මගේ ජීවිතේට ආවේ. ඒක ඇත්ත. ඒත් දැන් මොනදේ උනත් මම ඔයාව දාලා යන්නෑ. ඔයාට මේ කෙල්ලව කරදරයක්නම් මට ඒක කියන්න..."

"ඔය කිව්වෙ ඉතිං. ඔව්, පුදුම කරදරයක් තියෙන්නෙ මට..."
මම ඇයගේ උකුලේ හිස තබා ගත්තේය.

"පණ්ඩිතකම් කියවන්නැතුව ඔන්න ඔහොම ඉන්න. තවත් ඔළුවට ප‍්‍රශ්න එකතු කරන් යන්න නෙවෙයි මම මෙච්චර අමාරුවෙන් ආවෙ..."

ඇය පහත්වී මගේ නළල සිපගත්තාය. මෙතරම් ආදරයක් කෙසේනම් තවකෙනෙක්ට පූජාකර බලා ඉන්නද....


(චාපා 26 වන කොටස සමගින් හමුවෙමු...)
- නිරෝෂ් මෛති‍්‍ර -
- 2004 -


No comments:

Post a Comment

 

Sample text

Sample Text