හිස් බව

ශීර්ෂයට ඇති
එකම සෙවන
තම අත බව
වැටහුනේ
ලෙඩ ඇදේ ඉන්නාවිට



වතේ දූලි කැබැල්ලත්
ඇස් අග කබ කැබැල්ලත්
මුව අග ඉදුලුත්
මටම හිනැහෙනවා
උනුත්...



ඉදහිට හමන සුළගත්
අද ගෙනෙන්නේ
මූසල පුසුඹක්..
තටුවක් කැඩුණ සමනලයෙක්
උරයි රොන්
ප්ලාස්ටික් මලකින්


වෙනදා සුව ගෙනාව
මදුරු දැලද
හිසරදයක්,
රැහැයියන්ගේ විලාපය
උන්නම්
ගාන්ධරවයින්


ඉදහිට වැටෙන වැස්ස
මවයි දුරාතීතය
ඇස් කෙවෙනි යට,
බෙලි කටුවක හිස් "හෝ" හඩ
රැව් නැගෙයි මා තුළ
ඇති හිස් බව...


(සත්‍ය සිදුවීමක් ඇසුරෙන්)
- නිරෝෂ් මෛති‍්‍ර -